dus ik kocht een paar handschoenen en leende ze uit en had toen weer geen handschoenen behalve 1 en die had ook nog geen vingers. Maar ik moest toch weg en het was koud en toen vond ik een paar handschoenen op straat. En zo kwam het toch nog goed. Dit stemt mij hoopvol.
…waar je een keer flink over gestruikeld bent. Je weet welke het is en dat ’t gewoon een kwestie is van uitkijken waar je loopt. Maar je struikelt er steeds weer over. Met sommige mensen is dat ook zo. ‘U bent net een losliggende stoeptegel’. Goh, wat een leuke vergelijking.
jazeker, dat dacht ik allemaal in de seconde dat ik langs dit bord fietste.
die mee moest hing natuurlijk nog gewoon thuis toen ze al op ’t station stonden. Ik wilde vast niet nog een keer heen en weer fietsen hè? Nee, vast niet. Tenzij daar iets tegenover staat. Dus. Met de belofte dat ze een week lang zal koken fiets ik met liefde nog een keer heen en weer. Of ze de tickets wel bij zich had heb ik maar niet gevraagd…
Nu zeurt er natuurlijk de hele dag een liedje in m’n hoofd. Nou ja, ’t is een mooi liedje, dat scheelt.
714 cached tracks. ‘t Is dus niet dat ik nu ook geen muziek meer luister. Integendeel. Ook nog een liedje speciaal voor jullie, domme tele2 schapen…
[120802 12:18:32] Starting query FP for: “/Volumes/FREECOM HDD/iTunes/iTunes Music/Archive/Live At The Zenith/06 Fuck U.mp3
“Host not found” Cannot contact the Last.fm server. Is your Internet connection configured correctly?
Gewoontehandeling na het opstaan: de computer aanzetten. Mail en vacatures checken. Rondje flickr en facebook. Oh nee. Niet doen.
Ondertussen wordt er in de kasbah gewerkt aan de terrassen. Buurman is boos. Zoveel lawaai. Hij kan er niet meer van denken zegt-ie.
En er is ook nog een kip overleden. De hoogtevreeskip. De wat? De hoogtevreeskip.
Oh.
Supergaaf kastje bij Het Goed. Naar huis om te kijken of-ie wel past. Terugfietsen. Supergaaf kastje weg. Natuurlijk. Dom.
Kijk ze daar staan, de links naar de meestbezochte sites. Klik op ons, klik op ons !
Ik laat de muis even boven ieder linkje hangen en ik doe ‘t niet ik doe ‘t niet.
Verdorie, krijg die rooie verf er maar-es af even snel.
Geweldige donkere luchten, ‘k was net op tijd thuis, waarmee ik natuurlijk wil zeggen dat ik net niet op tijd thuis was.
Steven Wilson doet solo een aantal Porcupine Tree nrs. We lost the skyline. Hoor ik voor ‘t eerst en daar zou ik hier en daar in wat shoutboxes iets over willen roepen. Frustratie. Klein beetje maar.
“Een moment, we zijn bezig uw skype ervaring te verbeterenâ€
Lunch met oud-collega’s en daarna muren verven onder het toeziend oog van onze lieve vrouw van altijd durende bijstand…
“Het leuke van dingen kwijtraken is dat je ze weer terug vindtâ€
Foto’s en muziek. Of andersom. Flickr en last.fm. Na vier dagen socialmedialoos kan ik wel zeggen dat ik die twee mis. Een beetje dan toch. Want muziek luister ik toch wel en het prutsen met foto’s stopt ook niet. Maar ‘t uploaden hè, het delen..
Luistert een heel oud muziekje. Jaren 70 oud. Kleine inzinking. Leest ondertussen dat mijn verste verwant een algenetertje is. Gaat maar beter slapen.
0:47
And my ashes drop upon a park in Wales …never-ending clouds of rain and distant sails #wales #gaslapen
Middag muren schilderen, Philip Glass op een cassettebandje in een oude walkman, zooo vorige eeuw.
Fles chileense wijn leeggedronken. Bij ‘t eten, dat dan weer wel.
Zal ik een pakje drum gaan halen ?
Opgewacht door drie boze poezen die nog geen brokjes hebben gehad.
De rest van deze avond is voor mij, met een muziekje en geen rondje fb. Misschien Anne nog even online straks.
“er zijn geen jarigen vandaagâ€
…en toen was er een mail met een linkje naar een foto album. Galajurken in Illinois.
Op facebook.
Klik.
Maar ach, ik denk dat mijn punt wel gemaakt is ondertussen.
Gaan we nu weer over tot de orde van de dag.
Of zal ik nog zo’n week doen.
Ja !
Nee.
De aanleiding was geloof ik een aantal thema-avonden bij Concordia met als onderwerp altijd online. Ha, dat ben jij ook.
Is niet.
Jawel.
Maar dat is geen verslaving. Ik kan best een week zonder.
Dat kan je niet. Dat hou je nog geen dag vol.
Jawel hoor.
Geen twitter, geen facebook, geen last.fm, geen flickr.
Wie weet voelt ’t wel als een weekje vakantie. Vanaf middernacht tot over precies een week.
Wel een beetje jammer dat niemand kan controleren of ik niet toch, stiekem…
U moet mij maar vertrouwen in deze.
de dagelijkse foto’s spaar ik wel een weekje op
Een rare overbevolkte droom, iedereen zat erin, echt iedereen, van basisschool vriendinnen tot tommy de spaniel aan toe, en mijn moeder’s drie zussen die als waren zij een grieks koor steeds weer opdoken met commentaar, gierend van de lach, en mijn vader, met pet, en er was een boot die te water gelaten moest worden in volendam, en waarom moet dat nu en waarom daar, we gaan zo eten, en er was iemand die overal foto’s van maakte, ze werden simultaan gepresenteerd, in een boek, donder nou toch-es op met die camera, en er was een tafeltje dat steeds maar meegesleept werd, neem jij die nou die is toch van jou, nee ik ken dat ding helemaal niet hou jij maar, en er was een polonaise op een terras, dat was nog niet zo erg maar ’t ging vlak achter mijn stoel langs waarbij er steeds iemand was die me tussen de ribben porde, oh en ik kon waanzinnig hard fietsen, denderend door de straten de wind suizend in de oren alleen de bocht haalde ik niet dus ik crashte tegen een muurtje, en wel dertig mensen in de keuken en de kastjes donderden van de muur en alles stortte in en mijn tantes kwamen niet meer bij en ik riep tegen mijn moeder zie je niet wat er allemaal gebeurt! En ’t ging maar door en ’t ging maar door en toen er ook nog iemand door een raam viel werd ik wakker en kon het geluid van brekend glas nog horen. Maar dat is een ander verhaal.
Het lijstje met dingen die het niet meer (goed) doen dan wel uit elkaar vallen ziet er tot nu toe als volgt uit: camera, wasdroger, iPod, fiets. Mocht deze maand een voorproefje zijn voor de rest van het jaar dan ben ik benieuwd wat er in december nog aan functionerends over is. Ik hoop maar dat ik dat zelf ben.
Wasrekje installeren. Met aandacht. Niet van dat slordige. Alles waterpas, vier gaatjes boren zonder afknappende stukjes tegel, de juiste maat plugjes gebruiken, geen doldraaiende schroeven, klaar al. Perfect waslijntje. Opruimen. Was ophangen.
Oh…..aha, juist.
Nu alleen nog even tien centimeter langer worden.
Om 7 uur gaat de wekker en na 10 minuten gaat-ie weer. Dit volhouden tot half 10.
Twee uur werk binnen een seconde kwijtraken door op ja te klikken waar dat nee had moeten zijn.
150 foto’s maken en er 140 weggooien.
Linksaf willen maar rechtdoor fietsen want er rijdt net een auto en het is te koud om een hand uit de jaszak te halen.
Dat ik zo’n spannend leven heb.
Wil ik maar even zeggen.
