heb ik toch zomaar dit jaar overleefd, in mezelf, in het bos, in gedachten, in verwarring, in de spiegel, in tranen, in het duister, in de wolken, in het diepe, in een liedje, in wankel evenwicht zoals gewoonlijk. Fast forward… af en toe schrik je op en denkt shit is dat een jaar geleden, twee jaar, tien jaar? Een aaneenschakeling van momenten, en heel soms een bijzonder moment waarop tijd niet bestaat. Nou zeg. Word er sentimenteel van. Ik ga ’t huis maar eens schoonmaken. Stof van jaren.
flickr
