Vol

Een rare overbevolkte droom, iedereen zat erin, echt iedereen, van basisschool vriendinnen tot tommy de spaniel aan toe, en mijn moeder’s drie zussen die als waren zij een grieks koor steeds weer opdoken met commentaar, gierend van de lach, en mijn vader, met pet, en er was een boot die te water gelaten moest worden in volendam, en waarom moet dat nu en waarom daar, we gaan zo eten, en er was iemand die overal foto’s van maakte, ze werden simultaan gepresenteerd, in een boek, donder nou toch-es op met die camera, en er was een tafeltje dat steeds maar meegesleept werd, neem jij die nou die is toch van jou, nee ik ken dat ding helemaal niet hou jij maar, en er was een polonaise op een terras, dat was nog niet zo erg maar ’t ging vlak achter mijn stoel langs waarbij er steeds iemand was die me tussen de ribben porde, oh en ik kon waanzinnig hard fietsen, denderend door de straten de wind suizend in de oren alleen de bocht haalde ik niet dus ik crashte tegen een muurtje, en wel dertig mensen in de keuken en de kastjes donderden van de muur en alles stortte in en mijn tantes kwamen niet meer bij en ik riep tegen mijn moeder zie je niet wat er allemaal gebeurt! En ’t ging maar door en ’t ging maar door en toen er ook nog iemand door een raam viel werd ik wakker en kon het geluid van brekend glas nog horen. Maar dat is een ander verhaal.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *