Everything allright
dacht ik terwijl ik het zeepbakje van de wasmachine met kattenbrokjes vulde.
Offlineheid…. maar evengoed is ‘t kwart voor 2 in den nacht.
‘t allerlaatste telefoontje aan de Booggang was van Mas :-)
Dacht dat er nog een schroevendraaier in m’n broekzak zat maar ‘t was een heupbot. Ai, dat is wel erg 2009. Vanavond pizza.
En de prijs voor de meest loze kreet van de maand gaat naar…… “wij bellen u terugâ€
“Internet is wel basic voor jou…..je hebt al zo weinig “.
“Kom je wel genoeg onder de mensen?â€
Ja lieverd, ik ook van jou
Zondag, alleen thuis in dit geweldige nieuwe huis. Post-verhuisdingen doen, pasta van gisteren, een wandeling door ‘t bos tot het donker is, de oogst aan foto’s bewerken, niks kunnen delen want nog altijd offline. Dat je dan dingen gaat doen als oude fotoalbums kijken. Dus in december 2004 was ik in Lonely Bay. Echt waar. Lonely Bay, Coromandel, New Zealand. Ik blader de albums door en zie een 10-jarige Anne, en haar vader, en ook nog een mevrouw met een bril… Ben ik dat? Ik herken mezelf niet. Echt niet. Zo raar. En precies op dat moment komt er een sms met groetjes uit Denemarken. En dan een half uur zitten snotteren. Ja, ik word een sentimentele ouwe draak. Morgen is het maandag en gaan we gewoon weer een nieuwe week beginnen en is alles weer goed.
Our house – is a very very very fine house – with two cats – three cats – four – five cats on the terrace…
Alles kan ja alles kan ja alles kan
of ‘t ok gebeuren giet dat ligt der an
