dus er viel iets om en toen moest ik wel opruimen. Meteen maar oude vloerbedekking eruit en daarna alles weer teruggezet want geen zin meer. Maar ja, moest nog wel wat met de vloer. En filmpjes maken is leuk, dus tja.
En ook de tweede laag is inmiddels een feit, hoera !
Over nostalgie gesproken !
Deze vulpen uit mijn middelbareschooltijd heeft jarenlang werkloos in een la gelegen. Hoeveel opstellen, dictees, verslagen, werkstukken en wat al niet heb ik hiermee geschreven. Om niet te spreken van al mijn puber dagboeken.
‘t Is wat !
Van de tot nu toe 6.873 foto’s die ik sinds 2004 op flickr heb verzameld – waaronder fotomontages waar uren, zo niet dagen, werk in zit – is deze het meest bekeken van allemaal. Een late night smartphone snapshot van mijn voeten. Ik vind dat wel grappig.
een laatstedagvanhetjaar-foto samen met Louise. Was er al helemaal klaar voor, divan kattenhaarvrij, camera op statief en ingesteld…komt ze niet opdagen. Dus tja.
Hoe dan ook, ik wens jullie allemaal een rustige jaarwisseling en alle goeds voor 2019 !
Op het laatste moment bleek de trein naar Zwolle geen optie vanwege een storing, en die naar Deventer zou over 15 minuten vertrekken. Ik doe er 12 minuten over om naar het station te komen dus dat moest lukken. Het regende nog een beetje en flink doortrappend gleed gladde schoenzool van trapper dus geschaafde enkel, maar nog net op tijd, rennen de trap op wat niet had gehoeven want de trein richting Deventer was vertraagd; gelukkig was de aansluiting naar Zwolle dat ook. De extra lange trein naar Leeuwarden vertrok wel op tijd en was zo afgeladen vol dat we met z’n negenen in het halletje bij de wc moesten staan. Iedere keer als er iemand van de wc gebruik maakte kwam de deur op me af. Nog maar net buiten het station liep ik mezelf helemaal vast in de menigte en had even de neiging om te keren en ergens anders naar toe te gaan, naar zee of zo.
Maar daarna werd het alleen maar beter.
Het was mooi.
En er zijn plaatjes van: hier, en daar.
Er wordt asbest gesaneerd in de Kasbah. Dat doen ze met behulp van een ingenieus nieuw systeem. Minder overlast, in twee dagen klaar, geen mannen met pakken en maskers, en je hoeft je huis niet uit.
Bij mij ging het op de tweede dag mis: er moest een radiator van z’n plek en dat gebeurde iets te voortvarend.
Vier schroefgaatjes in een asbesthoudende plaat, dat was genoeg om een heel circus aan protocollen in werking te zetten. Luchtmonsters, kleefmonsters, mannen met pakken en maskers, verboden toegang voor mij en de poezen.
Na een week hotel-in-eigen-woonplaats ben ik weer welkom in m’n eigen huis….hmm..
Die grote tekenmappen die al jaren ruimte staan in te nemen, daar kan vast wel iets van weg.
Een uur en vijf mappen later: nee, daar kan toch niets van weg.
Tot zover mijn poging tot opruimen.
Kan mij niet herinneren dat het woord ooit in mijn school-Frans is langsgekomen. Maar nu ik weet wat het betekent ben ik toch iets minder blij met de reactie van ene Sebastien op deze foto.
Hmm.
Merci Sebastien (je crois).
‘à mort le jeunisme et vive le vieillisme !!’ (die houden we er wél in)
Een eendenfamilie wordt lastiggevallen door een grote kraai. Moeder eend verdedigt haar kroost dapper, maar dat gaat ze niet lang volhouden. Hij doet af en toe een uitval naar een van de kuikens. Dat doat ze, dat weet ik ook wel, maar toch ben ik me er mee gaan bemoeien. Shoo, ga-es weg, doe-es niet !
Even later zwemt de familie weer min of meer veilig in de vijver. De kraai zit een stuk verderop aandachtig naar me te kijken; ik zal het wel goed verbruid hebben bij de buurtkraaien, die vast inmiddels allemaal van het voorval weten.
