Min of meer

‘…een kind alleen is in den regel niet een gelukkig wezen. Het eenige kind is heel dikwijls ook sociaal gezien min of meer een mislukking. Het is uiterst moeilijk het eenige kind goed op te voeden. Kinderen behoeven nu eenmaal de schaaf van den omgang met andere kinderen’.

Nederlandsch Gezinsboek, negende, herziene druk, 1947

Tags:

7 comments

  1. Oftwel, gesponsored door de kerk. De lampjes uit en hop naar de bedstee, aan het werk!

  2. Ook leuk, over jong-gehuwden en hun eerste woning:

    Het nieuwe domein, hetwelk zij nu gaan betreden en dat zij dan het hunne kunnen noemen, bezit nog niet de stempel van het vertrouwde, en met enigszins onwennige ogen betreden de jong-gehuwden hun woning.
    Tussen al het nieuwe vinden zij hier en daar vertrouwde dingen, de schakels tussen het heden en het verleden. Al mogen dan de jong-gehuwden hebben bereikt, dat zij door vorm, kleur en materiaalkeuze een woninginrichting hebben verkregen, welke een prettige en gezellige indruk maakt, al mogen zij tevens een aankleding en inrichting van een woning bezitten, welke uitgaan boven het zinloze en karakterloze mode-cachet, hetgeen altoos onherroepelijk een korte levensduur is beschoren; een interieur dus, hetwelk een eigen stempel draagt van het persoonlijk denken en voelen der bewoners, toch is dit alles slechts dode stof.

  3. Ah…jij kent dat boek :-)

  4. een héééél eng boek is het wel, misschien iets voor wilders c.s.:

    “Personen die tot ver uiteenlopende rassen behoren, doen in het algemeen ook verstandiger niet met elkaar te huwen. (…) De erfelijke kiemen kunnen zo zeer van elkaar afwijken, dat dit tot onharmonische verschijnselen – misschien zelfs ziekelijke – bij de kinderen aanleiding geeft. Maar – al ware dit niet het geval, dan nog heeft het kind, dat een bastaard is, een heel moeilijk bestaan. (…) Halfbloeden zoals indo’s, mestiezen, mulatten of hoe ze verder mogen heten, zijn doorgaans niet gelukkig. Men had in dit opzicht veel kunnen vermijden, als onze politiek meer dan nu in de hand had gewerkt, dat slechts voor gehuwde jongelieden betrekkingen open stonden.”

  5. !!! dat had ik nog niet eens gelezen.

  6. Die eerste ziele-echo’s, die uit lachende kinderoogen antwoord geven op moeders belangstellende liefde, zijn nu het begin van een heele reeks aanhuiveringen, indroomingen en wonderteere zielsgesprekjes, echt onder vier oogen ; waarbij geen woord wordt gesprooken, maar alleen moeders gelaat zich spiegelt in kinds gelaat, waarbij moeders ziel als het ware samenvloeit met de kinderziel, en deze onder die zaligende aanraking te rillen, te beven, bewust te leven, en zich te geven begint : de eerste tinteling van kinderliefde, zoo diep in het hart geschreven, dat geen verdriet of ongeluk later ooit in staat zullen zijn die uit te wisschen. Het kind heeft zijne moeder ontdekt en zal haar nooit meer vergeten.

    Uit:
    Zielekundige Verwikkelingen, deel 2 :
    “De ontdekkingen van den kleuter”
    Utrecht, 1924

  7. Aanhuiveringen en indroomingen… geweldig! :-)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *