Terwijl ik onder de douche sta en bedenk wat ik vandaag allemaal uit kan stellen, wordt er ineens geroepen. Mam! Mam! Maaaam! Het klinkt behoorlijk dringend. Wat is er !? roep ik terug, maar er komt geen antwoord. In lichte paniek draai ik de kraan dicht, grijp een handdoek, glij nog net niet uit over de natte tegels, ben in drie stappen beneden en sta even later druipend in de kamer. Vanaf de vensterbank kijkt Noa me aan. “Maaaaaaawm” zegt ze.