“Over een minuut of tien ben ik bij u. U zit nog steeds in dezelfde kamer?” De stem komt me niet bekend voor, maar de paniek slaat onmiddellijk toe. Heb ik een afspraak??? En met wie dan??? Ben ik dat helemaal vergeten??? Waar is m’n agenda….ik zie niets staan voor vandaag. Ik doe alsof er iets met de telefoon is en vraag met wie ik spreek. De naam zegt me ook al niets.
“Ik ben nu in de Jacoba van Beierenstraat”. Jacoba van Beierenstraat??? Maar die is hier helemaal niet. Oh gelukkig….de man heeft gewoon het verkeerde nummer. Hij moet helemaal niet bij mij zijn. Ik heb echt geen afspraak. Opluchting…
Wat is het toch irritant om zo aan jezelf te twijfelen altijd
Dat herken ik volkomen. Ik ben ook zo bang om fouten te maken dat ik daardoor juist in de fout ga…:(
kafkaiaanse toestanden in almelooooo….. ;^))