Een planeet op ramkoers met de aarde als symbool voor de duisternis van een diepe depressie. Wanhoop, eenzaamheid, twijfel, gecombineerd met waanzinnig mooie surrealistische beelden. Een verpletterende film, letterlijk en figuurlijk. Ik krijg ‘m nog niet helemaal afgeschud. Kippenvel vanaf de eerste minuten. Die eerste minuten!
De meneer die na afloop zei dat ’t allemaal wel wat lang duurde zat in de verkeerde zaal, dat moet haast wel
dat was toch die meneer van de popcorn? ;^))
Deze film is er een die het meest indruk op mij heeft gemaakt. Na een week voelde ik nog de sfeer. Waanzinnig! En wat een prachtige beelden. Letterlijk verpletterend zoals jij ook schrijft.
En dat einde! Wooooooooooooooooooow! Ik was blij dat er een aftiteling was want anders hadden ze me de zaal uit moeten dragen.
@Mas: Iemand zat popcorn te eten tijdens deze film? Die zat zeker weten in de verkeerde zaal!
@Niek: nee nee, geen popcorn (masgrapje) :-)
dat einde ja! ik kon even helemaal niet meer bewegen