Een groepje rolstoelvoortduwende dames op een zonovergoten zomerdag in Scheveningen. Ze overleggen wat ze zullen gaan doen. Naar de pier, dat is wel gezellig, kopen we straks nog even een ijsje. Als ze ons passeren zegt een van de hoogbejaarde heren vanuit zijn rolstoel “ik wil naar huis”. We moeten er bijna van huilen, zo gekweld en hartverscheurend klinkt ’t.
Nou ja, moest ik ineens weer aan denken.
Hartbrekend.
bah, wat een getergd leven ook