Als je het gezang van een walvis
in de lente, veertien maal versnelt
hoor je een lieflijke vogel.
Bij normale snelheid klinkt
zijn liefdeslied zoals je nooit hoorde
droevig en gelukkig tegelijk.
Elke week veranderen de vissen
een kleinigheid en de volgende lente
zingen ze een totaal nieuw lied.
Mensen vingen het geluid onder water
weerkaatst door onderzeese bergen.
Zij hesen het omhoog en legden het vast
op een slap plastic plaatje dat ik vond
in een tweedehands boek.
Het was oud en de naald ruiste
maar ik hoorde het gezang
van verliefde reuzen
tussen biologisch commentaar.
Ook stuurden ze de klanken
die eeuwen diep in de zeeën
hadden geklonken hoog in de ruimte.
Over honderdduizend jaar vindt
een intelligente krekel de platina plaat.
Hij zoekt de sleutel en verstaat het
in zijn eigen digitale taal.
Hij wordt verliefd op een walvis
verdwenen in ruimte en tijd.
uit ‘Haringen in sneeuw’ van Remco Ekkers
eerder gepost in september 2004
MOOI!!!