Een bas is geen triangel

De muziekschool organiseert een projectweek waarbij de gitaristen, slagwerkers, zangers en toetsenisten in bandjes worden ingedeeld. Dat betekent soms meteen na school hard fietsen om op tijd bij de repetitie te zijn. En dat betekende vandaag een loodzware tas en ook nog een minstens zo zware basgitaar mee. Dat ging niet.
Dan vraag je of je iets eerder weg mag van school en haal je de bas op. Nee dat kan niet, laatste uur natuurkunde, en daar mag je echt niet eerder weg. Goed, dan schrijven we een briefje, dat je naar de tandarts moet of zo. Nee joh….
Okee, dan ga ik met de auto naar het werk en neem de bas mee en zorg dat ik op tijd bij school ben, geef ik jou de bas en neem ik je tas mee. Deal!
Vanochtend stond-ie netjes klaar, de gitaar, ingepakt en al, met muziek en snoer en alles. Weet je hoe laat je bij school moet zijn? Ja weet ik, ik ben op tijd, ga nu maar. Tot vanmiddag.
En toen moest ik toch nog opschieten. Boterhammen smeren, tas pakken, poezen dag zeggen, lichten uit, deur op slot. Even later reed ik richting autobaan. En wat lag er op de achterbank? In ieder geval geen basgitaar.
Ja, ik was uiteindelijk best veel te laat op m’n werk.

4 comments

  1. Moet je morgen maar een briefje van je zoon meenemen om het uit te leggen …

  2. pubers! ;^)))

  3. re: “een briefje van je zoon” – hoe heet-ie? ken ik die? ;^)))

  4. @menno: zoon=dochter, maar waarschijnlijk was het die bas die je op het verkeerde been zette :-)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *