In de trein las ik ‘ben je vandaag al iets kwijtgeraakt?’ en het gedicht daaronder. Daarna stapte ik uit. Inderdaad. Zonder paraplu. Maar dat realiseerde ik me pas toen ik in de regen stond.
Een sjaal en een paraplu, ze liggen naast me
en ik zie ze niet. Ze horen bij het
vertrouwde dat nauwelijks meedoet aan wat
zichtbaar is. Voor ik uitstap zijn ze mij
al kwijt. De paraplu en de sjaal, ze missen
mij misschien niet eens als ik van hen
gescheiden op het perron loop. geen hand,
geen hals, geen ‘hé, kom terug’. Het
ontoegankelijke nabije dat bij gebrek
aan toppen in het afwezige terecht is
gekomen. Het hoeft niets meer te doen.
Zonder gids reist het verloren verder.
K. Schippers
http://www.volkskrantblog.nl/pub/mm/2008/01/1201355103.39571.jpg
@mas: ja, die :-)
Goeie schrijver. zowel zijn gedichten, zijn romans als zijn beschouwingen. Het gewone bijzonder maken.