We konden samen huilen van het lachen, begrepen elkaar precies, hadden aan een half woord genoeg. In mijn puberjaren hebben we vreselijke ruzies gehad, maar toen ik zelf moeder werd – nog maar net die jaren ontgroeid – was ze er 100% voor me. Ze had een groot gevoel voor humor, ze was oprecht geïnteresseerd in alles wat ik me op de hals haalde. Ze hield niet van opgeprikte familietoestanden. Ze hield sowieso niet zo van de geijkte stramienen. Ik denk dat ze tijdens de reizen samen met mijn vader naar haar geliefde Noorwegen pas echt gelukkig was. Mijn moeder. Ik kan nauwelijks geloven dat het vandaag al tien jaar geleden is dat ze overleed. Ze is altijd ergens dichtbij, in mijn gedachten.
A song to you, sister, mother, friend, grandmother
To all of you who have borne the burdens
When others failed
To you who have given and given
Without asking anything in return
Know that life itself is on our side
It gives the strength to rise up anew
Know that you are a flower
Know that you are a bird
Fly
Mari Boine – Eadnán bákti / To woman
Tags: familie
Wat een voorrecht om zo’n moeder gehad te hebben.
heel mooi, jenny…