Het jaar was 1979, ik was nog maar net twintig, met een dochtertje van anderhalf, een afgebroken opleiding, geen werk, en muurvast in een relatie die vanaf het begin gedoemd was te mislukken. Op zo’n flatje in zo’n wijk. Het was op zijn zachtst gezegd vrij deprimerend allemaal. En toen op een nacht keek ik naar een Duitse zender op het zwartwit teeveetje en viel middenin Rockpalast, middenin een optreden van Patti Smith. Ik was totaal ondersteboven, van haar energie en van haar hele verschijning, terwijl ze ondertussen behoorlijk in hoger sferen verkeerde. Het interview dat geen interview was na afloop sloeg alles. Maar ik was fan, meteen. Op zoek naar alles wat ze gemaakt had en alle platen gekocht, Horses, en Easter, en Wave en Radio Ethiopia. En op een of andere manier werd ik door haar muziek aangespoord om mijn leven in eigen hand te nemen. Of zoiets. In ieder geval ben ik datzelfde jaar nog weggegaan uit de uitzichtloosheid. Dusss.
Waarom ik dit hele verhaal vertel? Omdat ik dat bewuste interview zomaar op youtube vond. Ik zie mezelf zo weer zitten, met open mond voor die tv :-)
Tags: muziek, Patti Smith
Jeetje, Rockpalast. Wat een sentiment ;-)
Joh, dat bestaat nog steeds hoor! :-)
Heel bijzonder dat een rockster zo je leven kan beinvloeden. Mooi verhaal!
Mocht het nog bestaan, dan is het helemaal aan me voorbij gegaan. Kijk, op het zaterdag Fussball na, nooit Duits.
… en alles door duitse televisie? Zwart wit; – goed!
@Rick: Nachste Sendung im WDR Fernsehen:
Samstag auf Sonntag, 21. September 2008
0.45 – 4.47 Uhr
:-)
:) Mooi verteld :) Kus je dochter :P.
[…] is opgegroeid met Patti Smith, nou ja, dat heb ik al vaker verteld geloof ik. Je zou denken dat ze dat dan wel een keertje gehad […]