was mijn eerste vriendje, of beter gezegd, mijn eerste serieuze verkering. En alles waar ik jarenlang niet meer aan heb gedacht, alles is ineens zo helder als gisteren, al die herinneringen..
aan het kleine maar hechte vriendenclubje en onze ‘meetings’, de avonden ouwehoeren en muziek luisteren.
aan de keer dat ik meeging met een uitje van zijn school, waar hij achteraf commentaar kreeg want dat vriendinnetje was veel te jong. Hij was 4 jaar ouder en ja, dat is best veel als je 14, 15 bent zoals ik toen.
aan zeilen op het kanaal met de Vrijheid.
aan midden op straat wandelen op autoloze zondagen.
aan de keer dat we gingen kamperen en mijn moeder ons veel te veel broodjes had meegegeven, een fietstas vol eten voor onderweg. We legden alles in een grote cirkel in het gras en gingen daarmee op de foto. Die is kwijt helaas, die foto.
en aan decennia later toen we elkaar weer tegenkwamen, met verschillende levens en andere liefdes maar we zouden contact houden en dat deden we ook, nog altijd net zo vertrouwd.
aan de laatste keer dat ik hem zag, binnenkort weer lunch en bijkletsen, dat spraken we af.
Nu denk ik aan je, op deze verdrietige mooie lentedag en draai de muziek waar we destijds naar luisterden.
Dag, Jan..
Ontroerende afscheidswoorden en zo te lezen iemand die je altijd met mee zal dragen met mooie herinneringen. Gecondoleerd, Jenny.
dankjewel Niek !